Minibus en badrituelen

De auto is wéér bij de garage… Denk je na een grote beurt van 2 weken alles gehad te hebben, belt Geerten op: “Ik hoop dat het goed gaat, maar de remmen doen het niet goed. Als ik een noodstop moet maken, gaat dat vast niet lukken.” Fijn zo’n bericht, zeker als je weet dat hij onderweg is ergens achter Addis en voorlopig nog niet terug is. “Ik ga gelijk maar even langs de garage.” Ja, dat lijkt me verstandig in zo’n geval. En laat ze alles goed nakijken! Het zijn goeie jongens hoor, ze weten wat ze doen en kunnen dat ook goed uitleggen. Geerten vind het ook allemaal wel erg interessant. Maar onhandig is het wel, steeds zonder auto zitten. Maar ach, het merendeel van de Ethiopiers heeft geen auto. Dus waarom wij ook niet een weekje? Minibusjes rijden er genoeg. We lopen dus naar het asfalt (500 m), de hoofdweg in Debre Zeit, en daar wacht je gewoon totdat een blauw-wit busje stopt, de goedkope taxi hier. Stoelplek voor 9 personen achterin, maar op iedere bank moeten er minstens 3 (de 3^e heeft zo’n halve-bil-plek), kinderen op schoot, op de wielkast kunnen er ook 2, op de achterbank 4 of 5 en tegen de rugleuning van de voorstoelen ook nog één. Dus 16 past best. Niet mopperen, lekker knus. Er is altijd één jongen die de plekken regelt en het geld int. Hij zit op een piepklein houten krukje dat er bij elke stop bijna uitvalt. Als er iemand uit moet tikt hij tegen metalen plafond zodat de chauffeur weet dat hij moet stoppen. En zo kom je weer naar de andere kant van Debre Zeit voor 2 birr per persoon (25 birr is € 1,00).

De kinderen vinden de mini-bus erg leuk. Gideon is van een hand uitsteken als wij mee willen en de bus stoppen moet. Evalynn wil altijd betalen en Sem kruipt het liefst op de achterbank. En alle mensen vinden het leuk, van die roodharige kinderen naast of voor of achter hen op de bank. Ze moeten even een handje geven, een kus op de hand of een aai over de bol. En als er iemand vraagt “What’s your name?” dan geeft Gideon al keurig antwoord en hij zal ook wel even zeggen hoe Eef en Sem heten. En zelfs Sem zegt al “I’m fine” als iemand vraagt “How are you?”! En dat heb ik hem niet geleerd…

Het wordt hier ’s nachts ook steeds kouder, net als in Nederland. Ik denk zo’n graad of 10. Echt van dat weer waarbij je zin hebt om lekker onder de dekens te kruipen. Ik ben daar wel blij mee. Dan slaap je tenminste goed omdat het afkoelt binnen. Heel wat anders dan bijvoorbeeld Nigeria waar het ’s nachts nog zo warm bleef dat je zwetend in bed ging en er zwetend weer uit kwam… Doe mij dan maar Ethiopie! Overdag wordt het dan wel weer behoorlijk warm, maar dat is vooral in de volle zon. Daar zit je niet gauw langer dan 10 minuten, dan wordt het echt te warm. Maar in de schaduw heb ik graag m’n trui aan en vorige week op de bazaar heb ik maar gewoon wollen sloffen gekocht omdat je anders toch ’s morgens en ’s avonds koude voeten hebt. Raar die verschillen. De tuin sproeien is ook een must. Maar het leuke is dat er in mum van tijd allerlei verschillende vogeltjes komen. De duiven zitten tussen het gras onder de sproeier met de vleugels wijd, de kleinere vogels drinken van de druppels die op gras vallen en anderen zitten te drinken en zich te wassen in de struiken die besproeid worden. Een ander gaat bovenop de lekkende kraan in de tuin zitten en bukt zich onderste boven om te drinken. Anderen badderen op de grond achter de rozen waar een plasje is komen te staan op het beton. Ik ben maar eens heel stilletjes met m’n rug tegen de muur gaan zitten. Ze zijn hier absoluut niet bang, de vogels, en zitten op een paar meter afstand hun badritueel uit te voeren of anderen te gadeslaan. Prachtig!