Regen?!

Ongelooflijk maar waar: deze week heeft het bijna elke dag geregend... Maandag was er nog geen wolkje aan de lucht, maar dinsdag begon het. Donkere wolken pakten zich samen. Ik zei al: “Het lijkt waarempel wel of er regen komt!” Maar dat kán natuurlijk helemaal niet half november! Het was al uitzonderlijk dat het begin oktober nog een bui deed, maar dit slaat echt alles. Ach ja, wij als Hollanders kijken er niet gek van op, een buitje meer of minder. Het hóórt voor ons gevoel zelfs zo, midden november, ook al is het weer hier totaal anders. De rozen in de tuin staat uitbundig te bloeien, roze en wit, daar geniet ik elke dag van. We moesten vorige week echt om de dag sproeien, anders gaat het gras er aan. Maar deze week hoefde dat vooral niet. Fijn voor ons. Maar absoluut niet fijn voor de boeren hier. De teff moet geoogst worden. Teff is een typisch Ethiopisch gewas. Het schijnt dat je het nergens anders vind. Het lijkt ergens tussen graan en gras in te zitten. In de regentijd groeit het overal in Ethiopie, velden vol, tot ver op de heuvels. Maar nu is het oogsttijd. En door de regen staat de boeren echt het huilen nader dan het lachen. Wat als de oogst mislukt? Ligt er honger in het verschiet? De teff móét eraf! Dat gebeurd altijd half november. Met de sikkel zie je ze gebukt in het land staan, een paar man of vrouw per veldje. De halmen in een grote bos in de arm, de schoven liggend op de grond. Daarna worden de schoven op een nette grote hoop gelegd. Als alles er af is gaan die hopen naar huis. Ezels worden tot 2 meter hoog beladen, je ziet meer teff dan ezel. De waardevolle vracht wordt naar ieders compound gebracht. Op het erf worden de ossen door de teff gestuurd. Dorsen! En ook hier worden dorsende ossen niet gemuilband. Tevreden kauwen ze een hap in de bek terwijl ze gedrien of gevieren gebroederlijk hun rondjes door de teff sjokken. Weer later word het stro op een nette hoop op de compound gelegd. De voorraad voor het komende jaar. De teffkorrels worden gemalen en van het meel worden enjerra’s gebakken. De dagelijkse gegiste  grote pannekoek van elke Ethiopier. Je scheurt met je rechterhand een stukje van de enjerra, pakt er wat saus mee en eet het op. Ik moet er nogal aan wennen... een zoetekauw die elke week pannekoeken bakt is niet direct weg van zure pannekoeken met pittige saus. Maar het geeft wel opmerkingen onderling: “Zeg, jij wilt hier toch echt blijven wonen he?!” Ze zeggen dat je het moet léren eten, maar dat je er daarna ook echt van genieten kunt. Ik blijf het hopen.