Ginchi & Conferentie

Afgelopen week was een week die in het teken stond van ‘anders en nieuw’. Zoals je in het vorige bericht kon lezen viel de plek waar we hoopten grond te kunnen leasen nogal tegen. Geen weg, geen stroom, geen water, erg natte grond. De aanleg en verbetering daarvan gaat een hoop tijd en geld kosten en dan heb je eigenlijk nog niks. In de dagen daarna ga je nadenken. Voor- en nadelen tegenover elkaar zetten. De streek rondom Asela is schitterend. Het is echt een veehouderijgebied met prima doelgroep. Er is al land vrijgemaakt door de overheid, dus we hoeven geen boeren uit te kopen. Jan vd Haar heeft ook een nevenlocatie daar. Op termijn zal er een kliniek komen en dus zal er een sociaal netwerkje komen om ons meer thuis te voelen i.p.v. lonely in the middle of nowhere. In gedachten zagen we onszelf daar wonen en werken. Maar wegen deze dingen op tegen technische gegevens al genoemde tegenvallers? 

Grond bij Ginchi

Verstand en gevoel wisselen elkaar af. En de weegschaal is toch een beetje aan het doorslaan naar plan B: een stuk grond ten westen van Addis bij Ginchi, ook overheidsgrond, de weg ligt er al, stroom ook, water is beschikbaar. De streek is eigenlijk net zo mooi, we zitten veel dichter bij de hoofdstad (uurtje) waar veel geregeld moet worden, alleen hebben we misschien geen Nederlanders vlakbij om op terug te kunnen vallen… Kunnen we ons thuis daar maken zodat we ons ook thuisvoelen? Kunnen we genoeg socializen in bijv. de internationale kerk in Addis en af en toe een weekendje Debre Zeit met een Hollands volleyball-moment, een samen-eet-moment en de fellowship? Of willen we teveel klitten met eigen mensen en moeten we gewoon genoeg kunnen halen uit Ethiopische en/of internationale vriendschappen? We wonen tenslotte in Ethiopie! Laten we integreren. Dat willen wij toch ook dat buitenlanders in Nederland doen? Maar we hebben wel gemerkt dat we veel energie halen uit het even Hollanders-onder-elkaar-zijn. Adviezen opdoen, ervaringen delen, keuzes maken. Laten we nuchter zijn (ook al typisch Hollands): blijkbaar hebben we dat gewoon nodig! We houden Asela e.o. nog gewoon even vast, proberen daar nieuwe mogelijkheden te vinden met minder nadelen en zoeken intussen uit hoe en wat met Ginchi.

Luisteren naar John Piper

                                                   Pauze

Iets anders en nieuws was de conferentie in de internationale kerk in Addis. De bekende dominee John Piper was daar uitgenodigd om te spreken op een conferentie voor pastors. Zijn vrouw zou meekomen en een vrouwenconferentie houden. Daar hadden wij als Nederlandse christelijke vrouwen wel oren naar! Helaas bleek twee weken vooraf dat zijn vrouw Noel toch niet mee kwam en dat de vrouwenconferentie niet doorging. Erg jammer! Maar via via bleek dat we ook welkom waren bij de 2-daagse conferentie voor pastors. We hebben er maar een gelijk een vrouwenuitje van gemaakt: donderdag vier lezingen: twee van Jason Mayer en twee van John Piper. Om beurten behandelden ze een gedeelte uit de 2^e brief van Paulus aan de gemeente van Korinthe. Indrukwekkende sprekers en even zo indrukwekkend Bijbelgedeelte. Nieuwe dingen kwamen naar voren, dingen werden zo uitgelegd dat je er anders naar ging kijken en dat er nieuwe zichtpunten naar voren kwamen. Het was wel erg intensief, maar toch wilden we vrijdag nog meer horen. ’s Nachts hebben geslapen in een Bed&Breakfast. Leuk om elkaar ook eens tijdens een slaapfeestje mee te maken ;-) dat schept weer een nieuwe band! Vrijdagmorgen weer twee lezingen gehoord, van beide sprekers een vervolggedeelte.

            Deze ingesponnen cocons leveren de zijde

Daarna waren we toe aan iets anders. Je hoofd zit zo vol met alles wat je gehoord hebt, dat je even behoefte hebt aan ontspanning. En wat gaan vrouwen dan doen: thee of koffieleuten met iets lekkers en even shoppen. Dus schoenen kijken, kleren passen en lollig doen. Tja, de energie moest er even uit blijkbaar. Aan het einde van de middag hebben we nog een weverij bezocht: van eitje via zijderups tot zijdevlinder. Maar de zijde komt dan van het inspinnen van de cocon: de draden waarmee een rups dat doet is de uiteindelijke zijde. Dit is eerst plakkerig en wordt daarom gekookt, daarna wordt het gesponnen en dan geweven tot de meest prachtige stoffen. Op deze 

                                            Weverij

weverij konden we alles zien. Het was een leuke afsluiting van een erg leuk vrouwenuitje! En natuurlijk hebben we besloten om dit elk jaar te gaan doen, mét overnachting. Geerten heeft zich er dapper doorheen geslagen… de ene dag karten met kids (Gideon kon het alléén!) en de andere dag pizza eten bij Pyramid Hotel. Dan is het voor iedereen leuk, toch?

Deze week ook een keer melken bij Alfa Farms

Aniek pikt het snel op