10 feb 2017
Soms gebeuren de dingen een soort vanzelf. Nou ja, vanzelf of toevallig.. dat bestaat natuurlijk helemaal niet. Door God geleid, zo is het. Juist die kleine dingen, al noemen wij dat al gauw toevallig. Alsof God alleen maar een rol heeft in de grote en belangrijke dingen die gebeuren.. ´dat zonder de wil van mijn hemelse Vader geen haar van mijn hoofd vallen kan.` Over ogenschijnlijk kleine dingen gesproken..
Maar ik was voor de kinderen op zoek naar iemand die hen vanaf de farm hier naar Alita/ESPBC kon brengen, een km verderop. Elke morgen om 8 uur en ook ’s middags om half 4 weer terug. Ik ging zelf altijd mee en we hielden gewoon de eerste beste bajaj aan (zo’n blauwwitte driewieler die overal rijden als openbaar vervoer), maar dan had je dus nooit gegarandeerd een bajaj op tijd en ik moest dan elke keer mee om vervolgens een kwartier later weer terug te gaan. Dat was op zich helemaal niet erg want dan kon ik daar gelijk m’n mail en appjes binnenhalen, maar tijd kostte het best wel en Giulia ging soms ook maar mee terwijl ze eigenlijk naar bed moest bijvoorbeeld.
Enfin, ik was dus op zoek naar een
contract driver, iemand die op afgesproken tijden haalt en brengt en dat ook
voor afgesproken bedragen. Via een eerdere werknemer van Alita kwam er op een
middag een jongen die er wel over wilde praten. Maar het tarief was te laag
naar z’n zin (10 birr per ritjes terwijl dat op de gewone ‘lijndienst’ 2 birr
is) en hij kon niet garanderen dat hij er elke morgen om kwart voor 8 zou zijn
(1:45 u Ethiopische tijd, want ze beginnen met tellen om 6 uur). Inderdaad was
hij er de volgende morgen niet en ik heb nooit meer wat van hem gehoord.
Een week later waren vrienden Aart en Tigist hier op visite. Zij hadden een driver die ze konden bellen als ze hem nodig hadden. Een jongen die heel eerlijk was. Hij had pas een tasje gevonden in z’n bajaj met 15.000 birr (€600) erin.. heeft ie nagevraagd of er zich iemand bij het bajaj station had gemeld en toen heeft hij het eerlijk terug gegeven! Maar deze jongen liet na een week weten dat ie geen interesse had in contract work..
Zit ik maandagmorgen terug naar huis in de bajaj vanaf ESPBC, heb ik een wat oudere man als chauffeur die goed Engels spreekt. Hij vroeg me waarom ik geen contract driver had die elke morgen en middag de kinderen reed en hij bood aan dat hij het wel wilde doen! Eerst hield ik de boot af door te zeggen dat ik ook vaak een auto had om te rijden en dat er bajajs genoeg waren. Maar na een poosje dacht ik: “Marleen, doe normaal! Dit word je in de schoot geworpen!” Een wat oudere man, dus geen wilde of onvoorzichtige jonge knul, hij spreekt goed Engels, dat kom je ook niet elke dag tegen. En hij komt notabene uit zichzelf met het idee van contract drive. Wat wil je dan nog meer? Voor hoeveel zou hij het willen doen? 600 birr per maand. Mijn plan was 10 birr per rit x 2 per dag x 5 dgn in de week = 100 birr per week = 400 per maand. Dat uitgelegd en daarmee ging hij akkoord. Dus die middag voor het eerst met de contract driver naar huis. Hij heet Mekonnen (Amhaars voor engel), woont ook nog eens vlakbij in de condominium (flat) en heeft een dochter die hij ook elke dag naar school moet rijden. En hij heeft maar één been. Dat valt in het begin niet op omdat er wel een lange broekspijp overheen zit en je vanaf achterin vooral tegen iemands rug aankijkt. Maar ik zag 2 krukken naast z’n stoel in de bajaj staan. En toen ik erop lette zag ik dat hij z’n rechterbeen mist vanaf boven z’n knie. Remmen en koppelen doet hij dus beide met links. De kinderen hebben de volgende dag natuurlijk meteen gevraagd wat er met z’n been gebeurd was. Ze dachten te begrijpen dat ie gebroken was. Maar ‘broken’ bleek ‘blocked’ te zijn, ‘the blood was blocked’, waarom precies dat werd me niet helder. Trombose misschien? Diabetes patiënt? Feit is dat ik extra blij ben dat ik hem als driver heb omdat hij het geld extra goed kan gebruiken. En hij kwam stipt op tijd he, de volgende dag! Onze reddende engel…
Soms gebeuren de dingen een soort vanzelf. Nou ja, vanzelf of toevallig.. dat bestaat natuurlijk helemaal niet. Door God geleid, zo is het. Juist die kleine dingen, al noemen wij dat al gauw toevallig. Alsof God alleen maar een rol heeft in de grote en belangrijke dingen die gebeuren.. ´dat zonder de wil van mijn hemelse Vader geen haar van mijn hoofd vallen kan.` Over ogenschijnlijk kleine dingen gesproken..
Maar ik was voor de kinderen op zoek naar iemand die hen vanaf de farm hier naar Alita/ESPBC kon brengen, een km verderop. Elke morgen om 8 uur en ook ’s middags om half 4 weer terug. Ik ging zelf altijd mee en we hielden gewoon de eerste beste bajaj aan (zo’n blauwwitte driewieler die overal rijden als openbaar vervoer), maar dan had je dus nooit gegarandeerd een bajaj op tijd en ik moest dan elke keer mee om vervolgens een kwartier later weer terug te gaan. Dat was op zich helemaal niet erg want dan kon ik daar gelijk m’n mail en appjes binnenhalen, maar tijd kostte het best wel en Giulia ging soms ook maar mee terwijl ze eigenlijk naar bed moest bijvoorbeeld.
Een week later waren vrienden Aart en Tigist hier op visite. Zij hadden een driver die ze konden bellen als ze hem nodig hadden. Een jongen die heel eerlijk was. Hij had pas een tasje gevonden in z’n bajaj met 15.000 birr (€600) erin.. heeft ie nagevraagd of er zich iemand bij het bajaj station had gemeld en toen heeft hij het eerlijk terug gegeven! Maar deze jongen liet na een week weten dat ie geen interesse had in contract work..
Zit ik maandagmorgen terug naar huis in de bajaj vanaf ESPBC, heb ik een wat oudere man als chauffeur die goed Engels spreekt. Hij vroeg me waarom ik geen contract driver had die elke morgen en middag de kinderen reed en hij bood aan dat hij het wel wilde doen! Eerst hield ik de boot af door te zeggen dat ik ook vaak een auto had om te rijden en dat er bajajs genoeg waren. Maar na een poosje dacht ik: “Marleen, doe normaal! Dit word je in de schoot geworpen!” Een wat oudere man, dus geen wilde of onvoorzichtige jonge knul, hij spreekt goed Engels, dat kom je ook niet elke dag tegen. En hij komt notabene uit zichzelf met het idee van contract drive. Wat wil je dan nog meer? Voor hoeveel zou hij het willen doen? 600 birr per maand. Mijn plan was 10 birr per rit x 2 per dag x 5 dgn in de week = 100 birr per week = 400 per maand. Dat uitgelegd en daarmee ging hij akkoord. Dus die middag voor het eerst met de contract driver naar huis. Hij heet Mekonnen (Amhaars voor engel), woont ook nog eens vlakbij in de condominium (flat) en heeft een dochter die hij ook elke dag naar school moet rijden. En hij heeft maar één been. Dat valt in het begin niet op omdat er wel een lange broekspijp overheen zit en je vanaf achterin vooral tegen iemands rug aankijkt. Maar ik zag 2 krukken naast z’n stoel in de bajaj staan. En toen ik erop lette zag ik dat hij z’n rechterbeen mist vanaf boven z’n knie. Remmen en koppelen doet hij dus beide met links. De kinderen hebben de volgende dag natuurlijk meteen gevraagd wat er met z’n been gebeurd was. Ze dachten te begrijpen dat ie gebroken was. Maar ‘broken’ bleek ‘blocked’ te zijn, ‘the blood was blocked’, waarom precies dat werd me niet helder. Trombose misschien? Diabetes patiënt? Feit is dat ik extra blij ben dat ik hem als driver heb omdat hij het geld extra goed kan gebruiken. En hij kwam stipt op tijd he, de volgende dag! Onze reddende engel…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten