De eerste beginselen!

Eindelijk! Er gebeurt iets zichtbaars op Sendaba! Vorige week is de contractor begonnen met het aanleggen van de weg. De compound en de grond ligt namelijk bijna 1,5 km van de weg af en nu was dat alleen grazing field en wat teff akkertjes. Maar als het straks gaat regenen is onze compound dus niet meer bereikbaar tot september, zonder weg althans. Er zat dus wat druk op de ketel, en de contractor is dus toch van start gegaan, ondanks dat het wat later was dan beloofd. Vier vrachtwagens rijden continue af en aan van de plek waar het puin afgegraven word naar de compound. Een grote excavator schuift de bovenste laag grond er af en schuift dan de neergestorte bergen puin glad.
Zaterdag zijn we er met z'n allen de hele dag geweest. De excavator heeft ook gelijk de grenzen van de compound even uitgegraven, dus dat is ook gelijk voor iedereen helder. De koeien, paarden en ezels die er nu nog grazen stappen er nog gewoon braaf overheen, hen boeit het niet. De burgemeester boeit het wel, hij werd boos: "Die grens klopt niet, die moet twee meter naar binnen!" Ach, met gps hebben we de al eerder bepaalde punten uitgezet, maar laten we niet moeilijk doen over die 2 m... dan pakken we die aan een andere hoek er wel weer bij. We betalen er tenslotte voor!
Aan aandacht geen gebrek: de hele dag zo'n 30 kinderen en wat volwassenen om je heen. Loop jij 2 meter, lopen zij 2 meter. En iedere schop die je even neerlegt, word gelijk weer opgepakt en vastgehouden. Of een rol draad. Of een grondboor. Daar word je soms wel een beetje simpel van. Moet je alles ook nog in de gaten houden! Als de kinderen dan een plasje moeten doen heb je dus ook toeschouwers... ;-) Bij ons broodje eten heb ik ze maar gewoon weggejaagd, hup, achter de auto, hebben wij éven rust. Zal toch blij zijn als straks de compound afgezet is.
De kinderen mochten, erg naar hun zin, meerijden op zowel de excavator als met een truck. Sem zag ik op den duur niet meer. De chauffeur van de truck gebaarde: hij slaapt, hier achterin de cabine!