Zo heb je nooit een aanrijding, zo heb je er twee in twee weken...
't Is morgen al weer een week geleden. We reden net onze wijk Burayo uit, de volgende wijk Asco in, toen achter een geparkeerde minibus vandaan een jongen de straat overstak, vlak voor onze neus, zonder op letten... Geerten maakte een zwieper naar rechts, maar kon de jongen niet meer ontwijken. Met onze linkervoorkant raakten we hem en hij klapte tegen de straat. Wij schampten in de uitwijkmanouvre een zijkant van een ander minibusje en stonden stil. Geerten vloog de auto uit, naar die jongen toe die op de grond lag te kronkelen. De kinderen, die achterin zaten, hadden eerst helemaal niet door wat er gebeurde, maar toen ik het vertelde, begon Sem te huilen. In no time staat het dan vol met mensen waarvan je niet begrijpt waar die zo snel overal vandaan kunnen komen. Ik ben achter het stuur geklommen en heb de auto eerst maar aan de kant gezet. Inmiddels kwam Geerten met de jongen in z'n armen aanlopen. Een hele meute schreeuwende mensen eromheen. Hem op de achterbank gelegd (keek heel verschrikt, een schram boven z'n oog, verder niks te zien, zeer been/knie), drie vrienden mee achterin en opeens duikt daar Feleke op, onze buurjongen, met wie we vorige week mee naar de kerk gingen. Wat ben ik dankbaar: een bekende en hij kan Engels. Hij zat in een minibus aan de andere kant van de straat, zag onze auto en de oploop eromheen, riep dat hij uit de taxi moest en kwam eraan. Hij stapte gelijk in en weg reden we, naar het ziekenhuis. Dat is hier iets wat je acuut moet doen: de persoon in kwestie naar het ziekenhuis brengen. Na een paar honderd meter horen we dat de politie achter ons zit: een agent die in een auto gesprongen is van een toevallig langskomend burger. Z'n collega zei dat wij een aanrijding hadden veroorzaakt en er nu vandoor gingen. Hij wist niks van de jongen! Snel uitgelegd, hij weer in die auto, nu voor ons uit en soms uitstappend en al fluitend druk gebaren naar de andere auto's dat wij erdoor moesten. Zo waren we snel bij het Paulos ziekenhuis. De jongen naar de Eerste Hulp gedragen waarna hij onderzocht werd. Rontgenfoto's gemaakt van z'n hoofd en knie, gelukkig niks op te zien. Hij scheen eerder een knie-operatie te hebben gehad, daar had hij nu weer last van, werd ook dik. Patientendossier opgemaakt en 1,5 uur later brachten we hem inclusief wat pilletjes voor de pijn naar huis. Z'n vader en moeder geschrokken maar ook heel dankbaar dat hij nog leefde.
Wij moesten met de politieagent terug naar de plaats van het ongeval. Het busje was aan de kant gezet. Een flinke deuk aan de linkerzijkant en de lampen links kapot. Tja, daar hebben we zelfs hier een all-risk verzekering voor. Maar dat vond de taxichauffeur maar niks, zo'n verzekering, dat duurt weken, allemaal procedures en dergelijke, doe mij maar gewoon wat geld, dan regel ik het wel. Maar wij betalen die verzekering niet voor niks! Ok dan, morgen samen naar de verzekeraar en zien hoe snel ze e.e.a. kunnen regelen.
Denk je dat je naar huis kan... Nee! Als je als automobilist een voetganger hebt aangereden ben je altijd schuldig en daar hoort gevangenisstraf bij. Je schiet eigenlijk in de lach als je dat hoort. Ik dacht eerst dat ze bedoelden dat die jongen in de bak moest omdat hij schade had veroorzaakt en notabene 2 voertuigen. Maar nee, die voetgangers gaan hier vrijuit, de bestuurder moet én zorg dragen voor de gezondheid van de jongen en alles wat daarbij komt kijken én de schade aan de taxi betalen én natuurlijk minstens een nacht in de cel. Serieus! Of er moet iemand voor je garant kunnen staan die dan bezit heeft, bijv. een huis, en die garandeerd dat jij zorg gaat dragen voor die jongen. Zo niet, dan kunnen ze het op die ander verhalen. Zucht. Daar sta je dan. Het ongeluk gebeurde om 4 uur 's middags, het ziekenhuis was klaar om 6 uur, het schadeverhaal om 7 uur en dan moet je nog naar het politiebureau een heel eind verder in de stad. Evalynn en Sem waren gelukkig intussen in slaap gevallen, maar ik wou naar huis! 't Is goed met jullie allemaal, maar van deze fratsen hou ik niet! Maar nee, lief, vriendelijk en aardig blijven. Dus mee naar het politiebureau (Gideon vond het helemaal leuk, voor het eerst dat hij op een politiebureau kwam! Hij wil later ook politieagent worden, maar dan wel in Nederland... Hij mocht onderweg zelfs even de politiepet op!)! Intussen hadden we honger gekregen en waren we het zitten en hangen in de auto zat. Dus wij (Feleke, de kids en ik) naar een Kaldi's Coffee in de buurt, wat eten. Geerten mocht natuurlijk niet mee, die moest binnen gezichtsafstand blijven. Intussen heeft hij Piet opgebeld, een Nederlandse pater die hier al 50 jaar woont. Een van zijn jongens is gekomen om garant te staan. Toen dat allemaal geregeld was konden we eindelijk om half 10 weer naar huis, met z'n allen! Lachen hoe de kinderen er dan op reageren: "Als papa een nachtje op het politiebureau moet blijven, dan komt hij morgen toch al weer terug?!" M.a.w.: waar maak je je druk om? Das maar één nachtje toch? Heerlijk, kinderlogica. Ach, ze hebben misschien wel gelijk ook. 't Verkeer is hier zo idioot, het zal vast vaker gebeuren. Ik zit een stuk gestresster in de auto nu, dat wel. Overal mensen die over willen steken, ook over de rondweg. Echt levensgevaarlijk. Maar ik kan me nog herinneren dat ik me pas tijdens autorijles realiseerde hoe irritant fietsers bijvoorbeeld kunnen doen... Laat staan dat deze mensen zich realiseren hoe eng hun gedrag is als je nog nooit in een auto gereden hebt!
Met de jongen gaat het intussen goed. Hij schijnt ook nog minderbegaafd te zijn, dat maakt het helemaal sneu. Maar z'n ouders zijn heel dankbaar naar ons toe, Geerten is er nu twee keer geweest. Eind van de week moet hij weer voor controle naar het ziekenhuis. Dan kan de boel afgesloten worden. Hoop ik. Want als hij over vier weken opeens last van z'n rug/nek/weet-ik-wat krijgt, dan komt dat heel zeker weten van dat ongeluk natuurlijk! En zo zou het nog wel eens een lelijk staartje kunnen krijgen....
't Is morgen al weer een week geleden. We reden net onze wijk Burayo uit, de volgende wijk Asco in, toen achter een geparkeerde minibus vandaan een jongen de straat overstak, vlak voor onze neus, zonder op letten... Geerten maakte een zwieper naar rechts, maar kon de jongen niet meer ontwijken. Met onze linkervoorkant raakten we hem en hij klapte tegen de straat. Wij schampten in de uitwijkmanouvre een zijkant van een ander minibusje en stonden stil. Geerten vloog de auto uit, naar die jongen toe die op de grond lag te kronkelen. De kinderen, die achterin zaten, hadden eerst helemaal niet door wat er gebeurde, maar toen ik het vertelde, begon Sem te huilen. In no time staat het dan vol met mensen waarvan je niet begrijpt waar die zo snel overal vandaan kunnen komen. Ik ben achter het stuur geklommen en heb de auto eerst maar aan de kant gezet. Inmiddels kwam Geerten met de jongen in z'n armen aanlopen. Een hele meute schreeuwende mensen eromheen. Hem op de achterbank gelegd (keek heel verschrikt, een schram boven z'n oog, verder niks te zien, zeer been/knie), drie vrienden mee achterin en opeens duikt daar Feleke op, onze buurjongen, met wie we vorige week mee naar de kerk gingen. Wat ben ik dankbaar: een bekende en hij kan Engels. Hij zat in een minibus aan de andere kant van de straat, zag onze auto en de oploop eromheen, riep dat hij uit de taxi moest en kwam eraan. Hij stapte gelijk in en weg reden we, naar het ziekenhuis. Dat is hier iets wat je acuut moet doen: de persoon in kwestie naar het ziekenhuis brengen. Na een paar honderd meter horen we dat de politie achter ons zit: een agent die in een auto gesprongen is van een toevallig langskomend burger. Z'n collega zei dat wij een aanrijding hadden veroorzaakt en er nu vandoor gingen. Hij wist niks van de jongen! Snel uitgelegd, hij weer in die auto, nu voor ons uit en soms uitstappend en al fluitend druk gebaren naar de andere auto's dat wij erdoor moesten. Zo waren we snel bij het Paulos ziekenhuis. De jongen naar de Eerste Hulp gedragen waarna hij onderzocht werd. Rontgenfoto's gemaakt van z'n hoofd en knie, gelukkig niks op te zien. Hij scheen eerder een knie-operatie te hebben gehad, daar had hij nu weer last van, werd ook dik. Patientendossier opgemaakt en 1,5 uur later brachten we hem inclusief wat pilletjes voor de pijn naar huis. Z'n vader en moeder geschrokken maar ook heel dankbaar dat hij nog leefde.
Wij moesten met de politieagent terug naar de plaats van het ongeval. Het busje was aan de kant gezet. Een flinke deuk aan de linkerzijkant en de lampen links kapot. Tja, daar hebben we zelfs hier een all-risk verzekering voor. Maar dat vond de taxichauffeur maar niks, zo'n verzekering, dat duurt weken, allemaal procedures en dergelijke, doe mij maar gewoon wat geld, dan regel ik het wel. Maar wij betalen die verzekering niet voor niks! Ok dan, morgen samen naar de verzekeraar en zien hoe snel ze e.e.a. kunnen regelen.
Denk je dat je naar huis kan... Nee! Als je als automobilist een voetganger hebt aangereden ben je altijd schuldig en daar hoort gevangenisstraf bij. Je schiet eigenlijk in de lach als je dat hoort. Ik dacht eerst dat ze bedoelden dat die jongen in de bak moest omdat hij schade had veroorzaakt en notabene 2 voertuigen. Maar nee, die voetgangers gaan hier vrijuit, de bestuurder moet én zorg dragen voor de gezondheid van de jongen en alles wat daarbij komt kijken én de schade aan de taxi betalen én natuurlijk minstens een nacht in de cel. Serieus! Of er moet iemand voor je garant kunnen staan die dan bezit heeft, bijv. een huis, en die garandeerd dat jij zorg gaat dragen voor die jongen. Zo niet, dan kunnen ze het op die ander verhalen. Zucht. Daar sta je dan. Het ongeluk gebeurde om 4 uur 's middags, het ziekenhuis was klaar om 6 uur, het schadeverhaal om 7 uur en dan moet je nog naar het politiebureau een heel eind verder in de stad. Evalynn en Sem waren gelukkig intussen in slaap gevallen, maar ik wou naar huis! 't Is goed met jullie allemaal, maar van deze fratsen hou ik niet! Maar nee, lief, vriendelijk en aardig blijven. Dus mee naar het politiebureau (Gideon vond het helemaal leuk, voor het eerst dat hij op een politiebureau kwam! Hij wil later ook politieagent worden, maar dan wel in Nederland... Hij mocht onderweg zelfs even de politiepet op!)! Intussen hadden we honger gekregen en waren we het zitten en hangen in de auto zat. Dus wij (Feleke, de kids en ik) naar een Kaldi's Coffee in de buurt, wat eten. Geerten mocht natuurlijk niet mee, die moest binnen gezichtsafstand blijven. Intussen heeft hij Piet opgebeld, een Nederlandse pater die hier al 50 jaar woont. Een van zijn jongens is gekomen om garant te staan. Toen dat allemaal geregeld was konden we eindelijk om half 10 weer naar huis, met z'n allen! Lachen hoe de kinderen er dan op reageren: "Als papa een nachtje op het politiebureau moet blijven, dan komt hij morgen toch al weer terug?!" M.a.w.: waar maak je je druk om? Das maar één nachtje toch? Heerlijk, kinderlogica. Ach, ze hebben misschien wel gelijk ook. 't Verkeer is hier zo idioot, het zal vast vaker gebeuren. Ik zit een stuk gestresster in de auto nu, dat wel. Overal mensen die over willen steken, ook over de rondweg. Echt levensgevaarlijk. Maar ik kan me nog herinneren dat ik me pas tijdens autorijles realiseerde hoe irritant fietsers bijvoorbeeld kunnen doen... Laat staan dat deze mensen zich realiseren hoe eng hun gedrag is als je nog nooit in een auto gereden hebt!
Met de jongen gaat het intussen goed. Hij schijnt ook nog minderbegaafd te zijn, dat maakt het helemaal sneu. Maar z'n ouders zijn heel dankbaar naar ons toe, Geerten is er nu twee keer geweest. Eind van de week moet hij weer voor controle naar het ziekenhuis. Dan kan de boel afgesloten worden. Hoop ik. Want als hij over vier weken opeens last van z'n rug/nek/weet-ik-wat krijgt, dan komt dat heel zeker weten van dat ongeluk natuurlijk! En zo zou het nog wel eens een lelijk staartje kunnen krijgen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten