Kerstfeest

Kerst vieren midden in de zomer. Dat hebben we vorig jaar ook gedaan, dus op zich is daar niets nieuws aan. Maar ik denk dat dat nooit gaat wennen. Wat blijkt dan dat sfeer blijkbaar ontzettend veel doet aan het kerstgevoel. Het Kerstfeit blijft overeind staan, waar en wanneer dan ook: God als Jezus geboren op deze wereld, vóór deze wereld! Omdat Hij ons zo liefhad... heb je dat gezien en aanbeden afgelopen woensdag?

Hier zijn we dinsdagavond naar de kerstdienst in de internationale kerk van Addis geweest. Kerstliederen, kerstverhaal voor de kinderen, kerstboodschap... Een vervanging voor het kinderkerstfeest op 2e kerstdagmorgen in Doetinchem! Woensdag Kerst, 25 december. Toch leuk dat Ethiopiers er aan denken dat wij dat op die dag vieren. Geerten liep die morgen door de straat, op weg naar het groene winkeltje om broodjes te kopen. Komt het wat oudere kortbenige bollige mannetje van een paar huizen verderop langs op z'n krakkemikkige fiets: "Happy Christmas!" De vrouw van het winkeltje vergat het helemaal. Maar de volgende dag, toen ik melk ging halen (en ze wederom de data goed controleerde ;-)) bood ze haar verontschuldigingen aan: "Ik vergat je man gisteren helemaal Merry Christmas te wensen." En ze deed het mij alsnog, geen hand, maar een arm, want haar hand was vies, dan pak je hier gewoon de arm vast. "Toen hij wegliep dacht ik er aan, maar hij was al te ver weg. Wil je mijn excuses aanbieden?" Zal ik doen hoor, maar wacht eerst maar eens af of wij er 7 januari wél aan denken...!
's Avonds hebben we kerst gevierd met de Nederlanders en hun talrijke gasten in de tuin van Interlakesschool. In het donker (tis hier altijd elke avond voor 7 uur donker), dat bracht toch nog wat sfeer met lampjes, lichtjes en kaarsjes. We hebben samen gezongen, nagedacht over Jesaja's profetie, geluisterd naar de kinderen (ook Gideon, Eef en Sem hebben een lied gezongen wat ze op school hadden geleerd) en ik heb bij het flakkerend schijnsel van een kaars een kerstverhaal van Frinsel voorgelezen. 't Was fijn om zo bij elkaar te zijn!

Dank voor de verschillende mails die we kregen in de afgelopen we(e)k(en). Fijn dat jullie met ons meeleven! We merken wel dat jullie je wat zorgen maken om de grond die niet zo op schiet. Niet dat wij dat niet doen, maar we zijn er gewoon steeds mee bezig en 't is Africa. Iemand zei hier pas: "Two weeks is as half an hour." Daarom gaat het niet sneller..
Een update over de stand van zaken: we hebben 3 opties. De eerste is grond van een diaspora Ethiopier in Asela. Hij heeft vorige week een officiele brief gehad dat hij binnen 2 maanden óf alsnog wat moet gaan doen óf moet vertrekken. Die 2 maanden waren trouwens eerst 10 dagen, later 20 dagen, nu dus 2 maanden. Waar gaat dat naar toe? Verwachten ze (weer) smeergeld? Andere optie is de grond van de Arabische buurman daar. Hij wil liever naar Oekraine en wil z'n landcontract wel aan ons over doen. Maar hij wil daar m.i. flink geld voor hebben... we zijn in onderhandeling. Laatste optie is grond in een vallei in Ginchi. De contacten met de lokale overheid daar worden steeds beter. Morgen hebben wij overleg met de lokale bevolking in dat gebied. We hopen dat er volgende week een herhaalbijeenkomst is waar wij misschien ook onze neus kunnen laten zien. Goodwill kweken is erg belangrijk, we hebben deze lokale boeren nodig in de toekomst! De grond is officieel dan wel van de overheid, maar illegaal staat er toch wat teff en de lokale koeien trekken over de grond. Het voelt voor hen dan misschien toch als afpakken. Beter een goed begin dus, da's het halve werk.

Juliaans versus Gregoriaans

Maandagmorgen ging ik op pad om o.a. stroom en water te betalen. De eerste vijf dagen van de nieuwe maand heb je de tijd om stroom te betalen en de eerste 20 dagen voor water. Ben je te laat, dan krijg je een boete. Dat had ik dus de eerste keer. Ze rekenen hier namelijk met de Juliaanse kalender (vandaar Kerst op 7 januari en Nieuwjaar op 11 September). Alle 12 maanden hebben 30 dagen. Wat overblijft (onze 31^e dagen) worden in de 13^e maand gestopt. Echt handig voor Europeanen. Ik weet volgens mijn Gregoriaanse kalender namelijk niet wanneer het de 1^e tot 5^e dag van de nieuwe maand is hier! Die 20 dagen, dat rommelt wel en komt niet zo nauw. Sommige bedrijven gebruiken op hun bonnen ‘onze datum’, andere de Juliaanse datum, dus aan de hand daarvan heb ik dus op mijn kalender ook de Ethiopische datum geschreven voor de komende maanden. Mét de herinnering aan het betalen van stroom...! Vandaag is het 12-04-2006. Wie goed rekent weet dus dat ik afgelopen maandag weer te laat was... Vorige week ben ik 2x bij het loket geweest om stroom te betalen, maar beide keren waren ze gesloten. Blijkbaar alleen ’s morgens open.  “Come Monday morning.” Dus Monday morning eerst naar het loketje voor water. Kon ik achteraan sluiten in de rij. Was nog niet eerder zo druk geweest! Maandag=water-betaaldag blijkbaar. Geerten was er ook bij. Die is intussen maar stroom gaan betalen. Belde mij kwartier later op: “De meterstanden zijn niet opgenomen, ik ga wel even naar huis om die op te schrijven.” Zo gezegd, zo gedaan. Mijn rij vorderde langzaam. Wat later wéér telefoon: Geerten again. “Ze zeggen dat we 1300 birr moeten betalen omdat ze al een paar maanden een schatting hebben gemaakt van onze meterstanden. Nu hebben ze dus de juiste standen. Maar we hebben nog een tegoed openstaan van 800 birr, dus blijft nog 500 over. Maar dat hoeven we nú niet te betalen, de volgende keer. Snap jij het?” Nee dus, helemaal níét! De eerste keer is de broer van de verhuurder meegeweest (broer zit zelf in Addis, hij is zaakwaarnemer), toen was er niks aan de hand. We hebben betaald wat op het overzicht stond dat de meneer van de Nuon had (;-)), de boete werd toen boven betaald en klaar was Kees. Openstaande tegoeden? Schatting van meterstanden? Niemand heeft er een woord over gerept. Bij de Vitens was het al niet veel anders. Toen ik eindelijk aan de beurt was, bleek de opname van de watermeter nog niet verwerkt (ze waren namelijk de week ervoor op komen nemen). Slechts 5 birr administratiekosten betalen. Net als vorige maand trouwens... Maar het zal wel, we zien volgende maand wel verder! Nieuw jaar, nieuwe ronde, nieuwe kansen.

Dat data handig zijn, maar nog niet altijd werken bleek ook bij ons ‘Engelse vroutje van het groene winkeltje’. Ze woont ergens in het dorp en heeft een winkeltje een straat verderop. In het begin gingen we vaak boodschappen halen bij haar omdat ze goed Engels kon. Nu we weten dat we aand e overkant van de straat ook heel veel kunnen krijgen, komen we minder vaak naar haar. Ze vroeg er naar toen ik pas bij haar langskwam. Tja, ‘k heb maar uitgelegd dat ik vaak van het gemak ben. Ik verkies 25 m lopen boven 500 m...  Máár: ze heeft nu een koelkast in haar shopje! En daarin heeft ze melk! En laat ik nou altijd melk in het dorp moeten halen. Dat betekend dus plannen hoe, wat, waar en wanneer met/zonder de kinderen in de minibus enzo. En dan ga ik weer voor het gemak en besluit: ik koop voortaan mijn melk bij haar! Netjes verpakt in een plastic zakje van 500 ml. Ik vroeg hoeveel ze er heeft.  7 stuks. Welke datum staat erop? Datum??? Staat er een datum op? Waarom dat? Aha, hier valt iets te onderwijzen! Tis dan wel een Juliaanse datum, dus we moeten even omrekenen of de melk tot morgen, overmorgen of volgende week goed blijft, maar er is weer één iemand op de wereld meer die begrijpt dat producten bederven zélfs als ze in de koelkast liggen... En het eerste wat ze nu doet als je melk komt halen, is kijken tot wanneer het goed is. “O sorry, this one is from yesterday, I’ll give you another one…”  Mooi toch?

Klussen

Zowaar, deze week hebben we geklust! Iets wat we afgelopen acht jaar zo ongeveer onafgebroken hebben gedaan, was hier nog niet aan de orde geweest. Ook wel een keer fijn... maar we hebben er nu weer extra van genoten! Bij het staalbedrijf hadden we bedden besteld. Drie combi's van hoogslaper/stapelbed/bureau. Gewoon creatief nadenken en je ontwerpt een bed wat te gebruiken is als stapelbed, maar waarbij je ook het onderste bed een standje hoger kunt zetten en je, in plaats van je matras er neer te leggen, een werkblad hebt zodat je het als bureau kunt gebruiken. Handig voor Anieks kamer, niet al te groot en tevens school. Kan zij bovenin slapen en Gideon en Evalynn onderin werken. En twee voor de kids. Nu om te slapen, later om te studeren. Jaja, een beetje meid is op haar toekomst voorbereid (weet ik nog van vroeger, een slogan van de Landmacht die me toen wel aansprak!). Maar... het staalbedrijf is vooral gespecialiseerd in profielen e.d. en niet echt in bedden. En wie Geerten een beetje kent... die weet ook dat dingen voor in huis liefst perfect moeten! Dus als de jongens het in elkaar gelast en een keer geverfd hebben, moet je vooral veel controleren. En als ze na twee keer bijwerken het nog niet gedaan hebben zoals jij wilt ("Kom op! dat kun je van deze jongens toch niet verwachten?!"), dan doe je het toch gewoon zelf? Dus zijn we samen gezellig bezig geweest. Schuren, her en der plamuren. Volgende dag laatste beetjes schuren en daarna afnemen. Mochten de jongens toch nog spuiten... Ik vroeg hem: "Ga je dat nou straks ook doen? In de avonduren verbeteren wat de jongens overdag hebben gedaan?" "Nee, een stal is maar een stal, dat komt niet zo nauw. En binnen doe jij toch alles?" Jaja, zit dat zo. Waarschijnlijk kom ik hier later nog eens op terug... Terwijl ik deze blog aan het typen ben is Geerten met Aniek het eerste bed aan het installeren op haar kamer. En haha, de andere twee passen niet door de deur van de slaapkamer...! Lachen. Mogen de jongens dus weer mee aan de gang: balk eruit slijpen, bed naar binnen, balk er weer tussen lassen ofzo... Foto's volgen!

Deze week ook nog op het land van Alfa Farms gekeken (alfafarms.com) bij het binnenhalen van de luzerne. Mooie handzame baaltjes werden daar geperst door Arie en wat medewerkers. Konden wij mooi de kunst afkijken, want we hopen in de toekomst verschillende hectares in te gaan zaaien met luzerne.

Verrassingen

Afgelopen week was een week vol verrassingen. Het begon met een telefoontje van een Arabier. We hadden hem nog niet eerder zelf ontmoet, wel een Israëliër die op zijn compound bezig was. Hij heeft grond in Asela, langs het asfalt. Al met al is Ethiopië toch niet helemaal wat hij verwacht had en hij heeft z’n zitten gezet op ondernemen in de Oekraïne. Hij wil van z’n grond af... Dat lijkt voor ons een open deur. Toch op onze voorkeursplek, lángs het asfalt en mét water en stroom en zó ter overname aangeboden. Er staan ook wat gebouwtjes en machines. Maar toch... hoe gaat dit bij de overheid, het overnemen van een andere investeerder? Moet de grond niet eerst gewoon terug naar de overheid en dan weer uitgedeeld worden aan een andere investeerder? Welke addertjes zitten er onder het gras? Dat wordt dus uitzoeken komen tijd...

Een andere verrassing is altijd weer het wel of niet aanwezig zijn van stroom. Deze week was het beduidend minder met de stroom. Zomaar een paar dagen dat er vanaf het begin van de morgen tot eind van de middag geen stroom was. En dan doet de waterpomp het dus ook niet, en zit er niks anders op dan water af te tappen uit het waterreservoir. En dan wil je net aan het werk op de computer, valt de stroom uit.. En als de accu van je laptop dan z’n werk niet meer doet, kun je dus net niks... Huishoudelijke dingetjes dan maar... Strijken? O nee, dat lukt niet. Stofzuigen? He, ook al niet. Ramen zemen, of de badkamer een beurt? Maar geen warm water natuurlijk... Dus eerst water aftappen, pannetje op het vuur (ik blij dat we naast een elektrische pit ook gaspitten hebben!) en dan pas water om te poetsen. Tja, ontberen doet waarderen. En dineren bij kaarslicht is ook best gezellig!

Daarna volgde donderdagavond, 5 december. Een datum met een lading. Maar daar merk je hier in Ethiopie niks van. Geen pepernoten, geen chocolademelk, geen laatste aanbiedingen voor allerlei leuke cadeautjes. Zelfs nog weinig Kerstversieringen o.i.d., maar dat komt nog wel. Ethiopische Kerst is pas 7 januari... Maar... onverwachts kwam er toch nog pakjesavond! Peter en Heleen Stam kwamen hiet met hun kinderen en gast Willemien nog pannenkoeken eten voor Evalynns verjaardag. En na die hele stapel begonnen de mannen stoer aan de afwas... Tot opeens, een flinke roffel op de deur! Help, wat gebeurd er? Onverwacht bezoek? De kinderen deden de deur open en daar stond een zwarte zak... Wat zou er in zitten?! Chocoladepepernoten!! Joehoe! En cadeautjes, een heleboel, voor iedereen één en voor Evalynn zelfs twee! Tekenblokken, keukenschorten, een knipbon, zaden voor keukenkruiden, knutselspullen... wow! Dat was nog eens een verrassing! Volgend jaar toch ook maar een voorraad cadeautjes meenemen...

Ik vind het nog steeds knap dat Peter door het raam van de keuken naar buiten is geklommen, om het huis gelopen is, aan de deur gerammeld heeft en voordat dat we doorhadden wat er aan de hand was, al weer heel braaf en onschuldig af stond te drogen in de keuken...

Andere verrassing: koningin Maxima is in Ethiopie! Gisteren aangekomen. Maar we zullen wel geen gelegenheid hebben om haar te ontmoeten. Ze komt niet in haar rol als koningin, maar namens de VN. Anders hadden we toch best kunnen vragen of zij niet wat betekenen kan voor ons bedrijf m.b.v. microkredieten ofzo..

En laatste verrassing (maar wel gepland) is dat Snuf gedekt is door Zaro vorig week en dat we hopen op puppies rond Sem z’n verjaardag eind januari! Als haar gedrag iets zegt, dan zeg ik dat ze dragend is! Zo aanhankelijk als ze opeens is! En ze komt halverwege met haar voerbak aandragen, mevrouw denkt dat ze nu al voor twee of tien moet eten... Maar het zou superleuk zijn!!