Regen, Fotokeratitis, Born Free en Sendaba

Warempel, het regent weer! Dacht je dat de korte regentijd echt kort was dit jaar, komt er gewoon een paar weken later weer een buitje. En een paar dagen later nog één. Misschien is de regentijd al wel gewoon begonnen in maart in plaats van juni… je weet het maar nooit! Vorig jaar was dat wel het geval namelijk. Toen heeft het van april tot oktober gewoon elke week een keer geregend. Voor de gewassen wel prima! Alleen jammer dat de meeste boeren er niks aan hebben, zij oogsten in oktober en november en daarna ligt het braak tot juni. Dan profiteren ze weer van de échte regentijd.

Vorige week maandag kregen we een blij bericht: Oromia Regional Bureau feliciteerde ons met een goedgekeurd plan. Maar natuurlijk volgde daar dinsdag een ‘mits’ op: eerst willen de heren nog een bezoek brengen aan Sendaba (zoals blijkt dat het echt heet, Warka Kore is het nabijgelegen dorpje) om te kijken of er niet teveel water onttrokken gaat worden aan de natuurlijk bron van de rivier Awash en of de lokale boeren het er ook mee eens zijn. Ach, formaliteit waarschijnlijk. De boeren zijn akkoord, daar is inmiddels genoeg mee gepraat. En de oorsprong van de Awash ligt een paar km verderop. Zal wel meevallen dus. Vorige week is er ook onderzoek geweest naar de beschikbaarheid van water in Sendaba. We moeten in de toekomst namelijk veel water hebben: drinkwater voor de koeien (een koe drinkt zo 80 liter per dag!), water om te beregenen (30 ha heeft heel wat nodig als er vanaf okt tot feb echt niks valt…) en gebruiks- en drinkwater voor de farm en onszelf. De geoloog/hydroloog schatte in dat er wel water zit, maar voor voldoende aanvoer moet die bron waarschijnlijk wel 200 m diep geboord worden. En één is waarschijnlijk niet genoeg. Maar de resultaten komen dus week, we wachten het advies maar af.

Donderdagmiddag begon Geerten te klagen over zere ogen. Geïrriteerd, wazig. ’s Avonds was het niet beter, maar slechter. Na een uurtje slapen werd hij wakker van de pijn en zei dat hij het echt niet meer hield. Knipperen deed verschrikkelijk zeer, voelde als schuurpapier, licht kon hij niet verdragen, zelf een kaars niet. Open of dicht, hij wist niet wat beter was. Ik contact gezocht via Whatsapp met Singapore om broer Dirk om advies te vragen. Maar daar was het al midden in de nacht en dus geen gehoor. Broer Frank reageerde wel en kwam met tips van internet. Maar de pijn werd niet minder. Dus ik zelf op internet op zoek naar herkenning in symptomen en behandeling. Hoornvliesontsteking, daar leek veel op te wijzen. Maar 2 ogen tegelijk? Dat is toch sterk? Na verder zoeken kwam ik bij 'fotokeratitis', oftewel ‘lasogen’. Veel herkenning. Hij had die dag ervoor de hele dag in de zon gelopen op Sendaba met die hydroloog. Zonder pet of zonnebril. Donderdagmorgen had hij bij het lassen op Alfa Farms staan kijken. Niet zo lang, maar lang genoeg blijkbaar. Wat te doen? In NL naar de huisarts, eventueel een oogzalfverband, 24 uur rust en binnen 1 -3 dagen genezen. In ET bel je vriend Bram, die komt midden in de nacht een flesje oogdruppels brengen (waarvan hij had gezegd dat hij die had eerder op die avond), die druppel je in je ogen, je slikt 2 paracetamollen en 1 Ibuprofen, je legt een nat washandje op beide ogen, bind als een blinddoek een theedoek om je hoofd en gaat in bed liggen. De hele nacht slaap je vervolgens als een blok, je vrouw ook en de volgende morgen word je wakker met veel minder pijn. Je druppelt weer, loopt de hele dag met een zonnebril en doet kalm aan. Dan ben je er na 3 dagen vanaf…

Zaterdag zijn we op bezoek geweest bij een Nederlandse rozenkweker die tussen Addis en Ginchi zit. We hebben leuk even kennisgemaakt en hebben een rondleiding door de rozen gehad. Wat een groot bedrijf en wat werken er veel mensen! Wie weet kunnen we in de toekomst nog eens wat samen doen! Op de terugweg hebben we een stop gemaakt bij Born Free. Dat is een opvang voor wild dat in gevangenschap is aangetroffen en nu opgevangen word in een soort wildpark. Er waren cheetah’s, leeuwen, apen, schildpadden en wilde katten. Niet heel uitgebreid maar wel even heel mooi om te zien!

Geerten is vandaag en morgen weer op Sendaba. Hij heeft opgevraagd hoe duur het wordt om een weg aan te leggen van de gravelroad naar de geplande compound. De compound zelf moet waarschijnlijk ook opgehoogd worden. Maar de kosten vielen erg tegen! Nu is hij aan het praten met een aantal boeren die net naast de geplande compound een stuk grond heeft. Dat ligt hoger en zou daardoor beter geschikt zijn voor de compound. Maar hoort niet bij het ons toegewezen stuk. Hij is daarom in overleg met de boeren of wij het van hen kunnen huren voor 40 jaar bijvoorbeeld. Dan hoeven we de compound zelf niet op te hogen en dat scheelt een boel in werk en geld! Ben benieuwd! Dat stukje hoort dan ook nog nog weer bij een andere kebele (deelgemeente) dus het gaat weer om nieuwe mensen. Kijken of die daar warm voor te krijgen zijn! En ik hoop dat Geerten vandaag een pet of zonnebril gedragen heeft… ;-)

Landaanvraag goedgekeurd!

Geerten heeft vorige week de procedure voor de grondaanvraag verder in gang kunnen zetten: de Zone had positief beslist en de brief werd netjes afgeleverd door Geerten bij het Oromia Regional Bureau in Addis. Zij vergaderen één keer per maand en hadden net vorige week een vergadering gehad, helaas. Maar onze brief werd aangenomen en zou aan een van de heren overhandigd worden. Geerten ging vanmorgen toch maar even langs het Bureau om te checken of de brief in goeie handen terecht gekomen was... De heren waren in vergadering maar na een poos wachten kreeg hij te horen: "Vanmiddag hebben we een vergadering over o.a. jullie kwestie, kom morgenochtend maar terug!" Huh? Wow! De president van de ORB is vorige week overleden na een ziekbed, allerlei mensen waren vorige week op zijn begrafenis en er werd druk vergaderd in de dagen daarna. Misschien dat daardoor e.e.a. anders is gegaan dan verwacht. Maar net onder het eten kregen we een sms: "Congratulations! Your proposal is approved!" Oftewel: jullie aanvraag is goedgekeurd! Dan word je even heel stil... Nu al?! 'Be ye still, and know that I am God!' zongen we vorige week tijdens de International Sunday in Addis. Nu weten we het!

Geduld is een schone zaak

Zomaar een willekeurige dag.. gisteren. Om even een idee te krijgen hoe dingen hier in z’n werk gaan. Aangifte inkomstenbelasting. In Nederland één keer per jaar: zelf zweten of een expert aan het werk zetten. Met een beetje handigheid en de juiste documenten op tafel in een paar uurtjes gebeurd. Hier moet aangifte IB elke maand. Thuis bereid je netjes de payroll voor: een tabel met daarin de werknemers, hun functie, brutoloon, aftrekposten (reiskosten- en telefoon/internetvergoeding), overwerk, afwezigheid, belastbaar inkomen en te betalen belasting. Iedere werknemer (wij dus ook) zet daar z’n krabbel op en met deze papieren ga je naar de Belastingdienst in Addis. Je vertrekt om 8 uur, zodat je toch eerst met de anderen mee kunt eten, maar je hopelijk om half 10 toch wel in Addis bent. Maar natuurlijk, drukdrukdruk, dus dat wordt 10 uur. De Belastingdienst wil, voordat ze iets gaan verwerken, een betaalbevestiging van de bank. Dat je het desbetreffende bedrag al overgemaakt hebt naar de Belastingdienst. Dus ga je eerst naar de dichtstbijzijnde bank, hoor je daar de mededeling dat er geen netwerk is, “Please be patient”! Dus wacht je eerst braaf een kwartier of er misschien toch spoedig netwerk komt. Maar de tijd dringt, want het is bijna 12 uur en dan gaat de Belastingdienst dicht omdat ze tot half 2 lunchpauze hebben… Waarom niet een ander kantoor van de bank proberen, ergens verderop. Onderweg bij een andere bank gevraagd: “Network jellem”. Bij de hoofdvestiging van de bank: “Network alle”, yes! Blij daar naar binnen. ‘Slechts 48 wachtenden voor u’!  Gelukkig zijn er wel 10 balies en duur het maar een half uur. Intussen schrijf je een betaalopdracht uit op een formuliertje waarop je aangeeft dat het desbetreffende bedrag overgemaakt moet worden naar de rekening van de Belastingdienst in Addis. Bij de balie ontvang je een betaalbevestiging, de benodigde voor de Belastingdienst. Weer een half uur de stad door, over verharde en onverharde wegen, stof, bouwlawaai en muziek om je oren, toeterende auto’s, bumpergekleef, files, politieagenten die het verkeer proberen te regelen, bedelaars die geld vragen aan je raampje, kerels die naar je roepen en de zon die op je brand. Pfoe, dat kost een hoop energie om dan geconcentreerd de auto naar de goeie plek te loodsen. Terug bij de Belastingdienst koop je wat kopietjes van de in te vullen formulieren bij de copy shop ernaast, vul je adresgegevens e.d. in plus de bedragen. De lunchpauze is gelukkig voorbij en blij wil je je papieren en betaalbevestiging overhandigen. “Sorry… no network.” Balen helpt niet, geduld is een schone zaak. Dan eerst maar een hapje eten. Bij de Italiaan, 3 panden verderop, een kop chicken soup en een mixed juice, papaja en avocado deze keer. Beetje lemon sap erbij kan geen kwaad. Als je daarna terugkomt bij de Belastingdienst wordt er iets gezegd over je ‘makina’: je auto moet weg van de plek waar hij geparkeerd staat. Bijzonder. Begin van de morgen was het nog geen probleem om langs de stoep voor de deur te parkeren, maar nu blijkbaar wel. Er zijn ook overal soldaten te zien nu. Misschien hoge gasten in het nabij gelegen Global Hotel? Dan staat veiligheid voorop. Dus geen geparkeerde auto’s langs de stoep misschien? Je parkeert een stuk verderop in een omhooglopend straatje en gaat weer terug. Eerst wachten op je beurt natuurlijk, er zijn nog 8 mensen die geholpen willen worden. Maar het wachten wordt beloond: de papieren zijn verwerkt en krijg je terug. Je mag naar de volgende balie waar mevrouw de cassiere zit. Je geeft haar de formulieren en de betaalbevestiging van de bank. “Ja sorry, maar deze is niet juist. Je hebt het geld over laten maken naar de Belastingdienst, maar niet naar het Belastingdienst KANTOOR. Ga maar terug naar de bank en regel het maar.” Zucht. Gelukkig heb je je assistent bij je die goed zielig kan doen dat mevrouw nog helemaal terug moet naar Debre Zeit en dat haar drie kinderen op haar wachten.. ;-) “Ok, voor deze ene keer dan, maar als het overmaken niet lukt, dan bel ik je!” Fijn, dank u voor de samenwerking mevrouw!! Ze neemt de papieren toch in ontvangst en verwerkt ze in de computer. Inmiddels heb je ook formulieren ingevuld voor het aangeven en betalen van het pensioen van de werknemers. Dat mag je contant betalen, je ontvangt de betaalbewijzen van zowel inkomstenbelasting en pensioen en verlaat het kantoor. Maar niet voordat je je assistent met een grijns van voldoening de hand hebt geschud met een “Congratulations, we finished it today!” Volgende keer om 6 uur vertrekken, de formulieren thuis al invullen en ondertekenen, de betaalbevestiging in Debre Zeit bij de bank regelen waar het hopelijk minder druk is en alles is in no-time geregeld. Toch? Als er netwerk is tenminste.

Vakantiebezoek en Missie

Vorige week dinsdag kreeg Aniek bezoek: Dingena en Magdaleen, vriendinnen. Geerten en Aniek hebben hen opgehaald in Addis en de dagen daarna waren vol gezelligheid. Aniek heeft ze wegwijs gemaakt in het dagelijks leven van ons en een beetje van de Ethiopiers om ons heen. Het verkeer, het reizen met minibus, bajaj en gari, een lokale school, de markt, allerhande winkeltjes in de straat, maar ook gewoon lekker naar het zwembad en een resort en spa.  Met z’n allen zijn we er ook nog even twee dagen tussenuit geweest om hen wat van dit schitterende land te laten zien. En we konden mooi weer wat zakelijk en privé combineren, want onze route liep via Ginchi en Ambo… Meiden, jullie hebben genoten, wij ook en wie weet tot weerziens hier!

Vorige week maandag begon de Dairy Missie. Tal van Nederlandse ondernemers die iets met zuivel hebben waren hier in Ethiopie op bezoek om te kijken of ze met ondernemers hier samen kunnen werken. Verschillende melkveebedrijven werden bezocht, onderzoeksinstituten, melkverwerkers en ook vond bijvoorbeeld een gesprek met diverse Ethiopische banken plaats. Geerten heeft het grootste deel van de missie bijgewoond en woensdagmiddag heb ik hem ook vergezeld in Addis. Er was een matchmaking sessie georganiseerd waarbij Ethiopische bedrijven de Nederlandse konden ontmoeten en kennismaken. Waaruit hopelijk natuurlijk samenwerking gaat voortvloeien. Ook wij mochten GrazeLand Farm kort introduceren en daarna kwamen verschillende geinteresseerde partijen aan tafel zitten om kennis te maken. We hebben veel mensen gesproken, van een ouder echtpaar wat graag hun farm nieuw leven in wil blazen tot een melkfabriek zie graag onze melk wil hebben of een vrouw van USAid waarmee we samen kunnen werken in het opzetten van ons FarmServiceCenter.  

De ontwikkelingen in Ginchi gaan intussen gestaag door! Alle onderzoeken en rapporten die de Zone nodig heeft om tot een beslissing te kunnen komen zijn vrijdagmorgen gebracht. Zij moeten nu vergaderen met alle daarvoor benodigde leden, waarin ze een besluit nemen. Dat horen we dus binnenkort! Daarna moet deze brief naar het Oromia Bureau in Addis, zij zijn de laatst en hoogst beslissingsbevoegden. Maar gisteravond kregen we een bemoedigende mail met “my heartfelt greetings!” van de vice president van dit Bureau: “I will follow this case closely and hope that you will secure the land and start your business in the earliest time possible.” Dat hopen wij met hem!
Een beetje vooruitlopend op de beslissing zijn we maar vast allerlei offertes aan het opvragen: voor het boren van een waterbron, het aanleggen van een weg naar de compound en het ophogen van het erf. En er word intussen druk onderhandeld over de machines en diverse goederen in het noorden van Ethiopie waar Geerten geweest is…