Donderdagmiddag om 3 uur landde het vliegtuig uit Cairo op Nederlandse bodem. Met ons aan boord.
Bij de aankomsthal stonden pa Wassink en zus Neleke op ons te wachten. Fijn, weer 'thuis'! We genieten weer van familie en vrienden en al het prachtige groen om ons heen. En wat fijn dat alles zo geordend en gestructureerd is. Auto's rijden gewoon keurig achter elkaar aan. Geen getoeter, gecross en nog-net-er-tussen-of-er-voor-piepen, geen overstekende ezels, koeien of mensen. Eigenlijk gewoon 'rust', dat valt op.
Vrijdagmorgen ben ik gelijk op de fiets gestapt, dat hebben we echt gemist. Een prachtige morgen, heerlijk weer, lekker op de fiets naar Laag Keppel, ijsje eten, bij de IJssel kijken.
De kinderen doen heel gewoon, herkennen sommige dingen niet eens. Gideon wel, die weet nog wel het een en ander. Maar Evalynn vraagt in de auto als we van Schiphol wegrijden: zijn we nu in Nederland? Waar gaan we nu naar toe? Moeten we dan weer met het vliegtuig? En Sem weet niet meer waar de stal is, terwijl we toch echt elke dag de geiten eten gingen geven. Ze tonen ook weinig herkenning in ons oude huis, willen er ook helemaal niet heen ofzo. Grappig om te merken dat bij zulke kleine kinderen iets van een jaar geleden al weer zover weg blijkt te zijn.
Bij de aankomsthal stonden pa Wassink en zus Neleke op ons te wachten. Fijn, weer 'thuis'! We genieten weer van familie en vrienden en al het prachtige groen om ons heen. En wat fijn dat alles zo geordend en gestructureerd is. Auto's rijden gewoon keurig achter elkaar aan. Geen getoeter, gecross en nog-net-er-tussen-of-er-voor-piepen, geen overstekende ezels, koeien of mensen. Eigenlijk gewoon 'rust', dat valt op.
Vrijdagmorgen ben ik gelijk op de fiets gestapt, dat hebben we echt gemist. Een prachtige morgen, heerlijk weer, lekker op de fiets naar Laag Keppel, ijsje eten, bij de IJssel kijken.
De kinderen doen heel gewoon, herkennen sommige dingen niet eens. Gideon wel, die weet nog wel het een en ander. Maar Evalynn vraagt in de auto als we van Schiphol wegrijden: zijn we nu in Nederland? Waar gaan we nu naar toe? Moeten we dan weer met het vliegtuig? En Sem weet niet meer waar de stal is, terwijl we toch echt elke dag de geiten eten gingen geven. Ze tonen ook weinig herkenning in ons oude huis, willen er ook helemaal niet heen ofzo. Grappig om te merken dat bij zulke kleine kinderen iets van een jaar geleden al weer zover weg blijkt te zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten