2e Container onderweg

Zo, vanmorgen is de 2e container opgehaald in Staphorst om via de haven van Rotterdam de reis naar Djibouti te maken. Daarvandaan word hij per truck weer naar Addis gebracht om daar door de douane gecontroleerd te worden. Met een beetje geluk is hij daar eind augustus. Dan zijn we een kipper, maaier, schudder en hark rijker. En weer spanten voor de stal. En een generator voor als er geen stroom is.
De 1e container is gisteren in Addis gearriveerd. Geerten zal komende dagen druk zijn om deze vrij te krijgen bij de douane. We zijn benieuwd hoe die procedures gaan en hoe lang het zal duren!

De rust is gelukkig weer een beetje teruggekeerd op Sendaba. Er zijn verhoren afgenomen door de politie. Een boer die was gaan ploegen op onze compound heeft nu ook een overeenkomst getekend waarop hij afziet van de grond. De afrastering kan dus nu ook afgemaakt worden.
De politie bemoeit zich er nu ook mee (komen dan met een auto met 10 man). Voor de komende dagen zijn er twee agenten op het erf gestationeerd. Twee lokale boeren zijn opgepakt, zij hebben de afrastering eruit getrokken, de palen zijn ook bij hen thuis gevonden. Het is fijn dat we de steun van de overheid ervaren en dat ook de politie zich er mee bemoeit. En toch voelt het beter om het door praten op te lossen.
Geerten kreeg nog de mogelijkheid om op de lokale basisschool te vertellen over ons project. Dat draagt dan ook weer bij aan de bewustwording van onze komst. Maar voor ongeschoolde boeren is het misschien wel moeilijk om de voordelen op lange termijn te zien als je nu voor je ogen ziet gebeuren dat de grond die je jaren hebt gebruikt wordt 'ingepikt' door buitenlanders...

Perikelen

Vanmorgen bericht van Geerten: niet alles verloopt vlekkeloos op Sendaba... De boeren die grenzen aan onze compound en over wiens land de weg loopt, zijn het toch nog niet helemaal met de grenzen eens. De sloten zijn dan wel gegraven, de palen in de grond gezet en de afrastering deels gemaakt, maar het zint de heren niet. Weer een heleboel discussie tussen overheid en boeren. Belangstellenden zijn er nog altijd en binnen de kortste keren staan de heren van de provincie en gemeente tegenover zo'n 85 boeren die moeilijk doen. De grenzen duidelijk maken met gps is ook lastig, er is veel bewolking. 's Middags worden sommigen zelfs agressief en beginnen de afrastering er uit te trekken. Dan weet je echt even niet meer wat je moet doen. En als je het objectief bekijkt is het ook te begrijpen. Elke vierkante meter die de boeren verliezen betekend minder inkomsten enz. Sommigen boeren misschien hun hele leven al op dit stuk grond. Het is dan wel gemeenschapsgrond waar iedereen gezamenlijk het vee laat grazen. En ze wisten wel dat het grond was wat voor investeerders beschikbaar was, maar nu ze het voor hun ogen zien gebeuren reageren ze toch anders. Misschien is het een kwestie van wennen aan het idee. Wij zelf kunnen niet veel anders dan rustig doorgaan, vriendelijk blijven en proberen de vrede te bewaren. Het gaat gelukkig om een paar grensgevallen, niet om het hele land. Maar de overheid zal met een oplossing moeten komen. En dat is misschien wel het grootste probleem: er is niet echt een rechtsysteem. Alles word opgelost bij relatie.

De gemeente, de zone en de politie zijn er mee bezig. Het kan gewoon niet wat er gebeurd, maar het kost hier allemaal zoveel tijd.... Behalve de grensgevallen laten ze de rest (nog) wel met rust, maar het zorgt wel voor veel spanningen ook bij de medewerkers. Want het is hun familie of het zijn hun buren.

En we zijn ook benieuwd hoe het gaat als Geerten binnenkort een paar weken niet aanwezig is. Vinden we bij terugkomst de boel geruïneerd terug of zijn de gemoederen gezakt en kunnen we vol nieuw energie weer verder?

Duikers zijn gelegd, beton is gestort

Bronboring: water stroomt eruit

Feestje bij officiële overdracht van de grond

Afrastering word gezet

Genieten van de Achterhoek

Donderdagmiddag om 3 uur landde het vliegtuig uit Cairo op Nederlandse bodem. Met ons aan boord.
Bij de aankomsthal stonden pa Wassink en zus Neleke op ons te wachten. Fijn, weer 'thuis'! We genieten weer van familie en vrienden en al het prachtige groen om ons heen. En wat fijn dat alles zo geordend en gestructureerd is. Auto's rijden gewoon keurig achter elkaar aan. Geen getoeter, gecross en nog-net-er-tussen-of-er-voor-piepen, geen overstekende ezels, koeien of mensen. Eigenlijk gewoon 'rust', dat valt op.
Vrijdagmorgen ben ik gelijk op de fiets gestapt, dat hebben we echt gemist. Een prachtige morgen, heerlijk weer, lekker op de fiets naar Laag Keppel, ijsje eten, bij de IJssel kijken.
De kinderen doen heel gewoon, herkennen sommige dingen niet eens. Gideon wel, die weet nog wel het een en ander. Maar Evalynn vraagt in de auto als we van Schiphol wegrijden: zijn we nu in Nederland? Waar gaan we nu naar toe? Moeten we dan weer met het vliegtuig? En Sem weet niet meer waar de stal is, terwijl we toch echt elke dag de geiten eten gingen geven. Ze tonen ook weinig herkenning in ons oude huis, willen er ook helemaal niet heen ofzo. Grappig om te merken dat bij zulke kleine kinderen iets van een jaar geleden al weer zover weg blijkt te zijn.

Naar Nederland

Vannacht om 4.30 uur vertrekt ons (Marleen&kids) vliegtuig van Addis Abeba naar Cairo. Morgenochtend vertrekken we weer vandaar naar A'dam! We hebben heel veel zin om onze familie en vrienden weer te zien! De eerste 2 weken zullen we in Doetinchem zijn, de kids kunnen dan fijn nog even 2 weken naar een echte school, lekker wennen aan een heleboel andere kinderen in de klas. Daarna hoopt Geerten ook te komen (hij moet wachten tot de container in Addis aankomt) en gaan we vakantie vieren in Zeeland, de Achterhoek en wie-weet-waar-nog-meer! Tot gauw!