Double Birthday

Maandag was Sem jarig: hieperdepiep hoera! 3 jaar alweer, deze kerel! ’s Morgens lag hij halfwakker te genieten van ons zingen en toen de cadeautjes in zicht kwamen werd de grijns op z’n gezicht steeds groter… Op speelzaal mocht hij natuurlijk trakteren! Dat werd chocola, want dat hebben we hier niet zo veel en dus is het extra lekker! Gewoon een Mars. Niks gezonds aan, maar gewoon een keer lekker. Alles is hier toch al E-nummer vrij en puur natuur. Juf Aniek had een prachtige feestmuts gemaakt, dus Sem was echt de jarige job. ’s Middags kwamen Alita, Gerdine en Heleen met de kids op visite. Sem was zo blij dat hij vooral rondjes door de kamer rende. Tja, ieder uit het op zijne eigen wijze…

Gistermorgen ging ik samen met Sem water betalen. Ik was maandagmorgen al bij het kantoor geweest en vorige week ook al, maar het was gesloten. Vreemd, het zou open moeten zijn volgens mij, maar het is niet zo. Aha, er hing nu een papier. Helaas alleen in het Amhaars en Oromifa. Ik heb gezocht of er misschien iets van tijden in genoemd werden zodat ik getallen kon ontcijferen, maar dat was niet zo. Ik heb een foto gemaakt om het door iemand te laten vertalen, maar ‘het Engelse vrouwtje’ wist het op mijn terugweg ook. Ja, het is nu bij Genesis Road de cobblestones op en dan zo’n 400 m verder bij het Health Center. Vraag het maar gewoon aan iemand. Ok, dan ga ik morgen daar heen en ik zoek wel. Dus Sem en ik in de minibus, bij Genesis Road eruit, lopend over de cobblestones en vragen naar het Health Center. Geen Engels buiten ‘Health Center’ om, wel wenken met de hand dat het verder is. Poeh, best heet zo midden op de dag. Meestal waait er een koel windje, maar vandaag even niet. Bij het Health Center aangekomen vraag ik of ik water kan betalen. Wordt niet begrepen. Dan laat ik m’n rekening van de vorige keer zien (die iedereen altijd braaf meeneemt, want op nummer zoeken gaat wel zo makkelijk). O, dat is dáár! Hij wijst een stuk terug. The big building. Ik zie wel meer big buildings, maar ik sjor Sem op m’n schouders en we gaan weer terug. Halverwege laat ik m’n rekening nog eens zien. Yes, dat is hier. Een blauw gebouw wordt aangewezen. Als ik het erf op loop komen de wachten me al tegemoet. Baby baby, how are you? Nee, dat zeggen ze gelukkig niet tegen mij ;-) De kinderen worden altijd aangesproken als baby. In dit geval Sem. Hij heeft het warm en heeft geen zin in een praatje. No no, zegt ie. Sorry mensen, zelfs blanke kinderen stellen het niet altijd op prijs als ze van iedereen aandacht krijgen. Eerst al lopend naar de minibus, dan ín de minibus, dan lopend op de cobblestones en nu weer hier. Laat ons maar. We hebben een poosje in de rij gezeten, we werden vriendelijk uitgehoord over wat we in Ethiopie deden en toen hebben we braaf betaald. Al het verbruik van afgelopen 4 maanden. Want vorige keren was helaas de meterstand niet opgenomen. Nu wel en dus betaalden we 20 euro.   

Toen ik terugliep van de minibus naar huis ging om 12 uur m’n telefoon: Aniek. “k Weet niet waar je bent, maar het eerste puppie is geboren!” Ok! Ik was in de straat. We renden naar huis. De poort ging al open en Gideon en Eef kwamen al naar buiten gerend. “De puppies, de puppies!” De voorbijgangers zullen wel gedacht hebben… zo, die kinderen zijn blij dat hun moeder weer thuis komt?! Maar jawel hoor, in het getimmerde afkalfhok (ehm.. afpuppiehok ;-)) lag Snuf met een donker wriemelend piepend puppie! Net een minuut eruit. Hehe, hier heb ik dan 4 nachten slecht voor geslapen en 4 keer van gedroomd. Ja serieus, belachelijk he? Hoe moet dat als er straks elke week een paar koeien moeten kalven?! Wordt een ramp! Maar nu was het dan zover, gewoon als de vrouw des huizes afwezig is. Zie je wel, je bent niet onmisbaar. Zeker niet voor een hond. Om half 1 kwam de volgende, om 1 uur de derde. Toen stopte het. Hum , ik had op 4 of 5 gehoopt. Maar er kwam niks. Ook geen nageboorte. Dat was wel vreemd. Tot om 4 uur de vierde zich aandiende. Een mooie grote, kwam van ver zeker. Nog geen nageboorte. Misschien opgegeten zonder dat wij het gezien hadden? Maar zowaar, om half 7 kwam de laatste. Met vlot daarna de nageboorte. Drie heren in totaal, twee dames. Eén heer helemaal zwart, één heer like mama, één heer like papa en de dames beide als papa. Terwijl ik dit schrijf roept Aniek: Marleen, er is er nog eentje gekomen! Huh? De nageboorte is er toch al uit? Hoe kan dat nou? Deels dan? Helaas inderdaad, hij is dood. Ik hoop niet dat er nog meer komen…. Tja, met drie dachten we ze allemaal te houden. Maar nu toch niet meer. Eerst maar eens kijken of ze het halen en hoe ze worden. Sem krijgt er in ieder geval nog eentje voor z’n verjaardag. Ook al was dat dan een dag te laat. Hij mag er eentje uitkiezen, een meisje. Geerten wil voor t.z.t. een vervanger voor Zaro, die inmiddels tien is. Keuze uit 3 dus. De rest maar verkopen dan, vraag genoeg hier naar grote waakhonden!

Met de landkwestie nog steeds geen spraakmakende progressie. Het land van de Arabier blijkt misschien alleen overdraagbaar als de Arabier 10 jaar werkzaam is op zijn stuk grond. En dat is hij niet… Andere spreken dat weer tegen. Moet dus uitgezocht worden. Weer eens praten meer de commissionair dus. Uit Ginchi horen we eind deze week het besluit van de woreda (gemeente). Zij wilden ook met de laatste nog-niet-over-de-brug-zijnde boeren nog praten. Het schijnt dat iemand van de woreda ooit beloofd heeft dat het land gewoon voor de boeren daar is. Nu komt er een investeerder en wordt het anders. Tja, natuurlijk, zo was dat ook bedoeld. Ach tja, niet alle 300 boeren kunnen positief worden toch? Eentje was het in ieder geval wel. We kregen gisteren een mail van de zoon van één van de buurmanboeren daar. Zijn vader was een slimme, innovatieve en grote boer (ruim 3 ha!) vlak naast het land. Die zag er wel wat in om een moderne farm te zien met dingen waarvan hij kon profiteren. En by the way, zoonlief had civil engineering gestudeerd in Addis en zou best wat voor ons willen betekenen als wij daar interesse in hadden… aha, eerste sollicitant is binnen! Toch leuk, zo spontaan een mailtje n.a.v. de folder die we uitgedeeld hadden die via vader bij zoon terecht gekomen was.  

Kerst again, afscheid en welkom

Zoals 25/12 voor ons een veelzeggende datum is, zo is 29/04 dat hier in Ethiopie. Kerstfeest! Dag voor Koninginnedag… dat roept bij mij hun datum op.. ;-) Maar vorige week dinsdag was het bijzonder rustig op straat: weinig verkeer, veel winkeltjes gesloten, beduidend minder bajajs en gari’s. Merry Christmas! Ik ging met een grijns op weg naar ‘ons’ Engelse vrouwtje: ik zou vandaag kerstfeest niet vergeten… Maar natuurlijk, haar winkeltje was dicht.. ze was naar de kerk. Dan vandaag maar geen brood en melk. En zwarte koffie dus. Wie denkt er nou ook dat ie op kerstdag naar de winkel kan? Het werd ook gelijk duidelijk wie er moslim is.. die hadden hun winkeltje wél open en reden wél met hun gari. Ach ja, zij hadden gisteren 13/1 weer iets te vieren: Mohammeds geboortedag. Toen bleven dus andere deuren weer dicht.

Ethiopische kerst wordt door de orthodoxen vaak gevierd met een voorafgaande nacht met bidden in de kerk. Anderen zijn thuis en bakken de hele nacht enjerra en maken dorowot (doro=kip, wot=saus). Op kerstdag is dus iedereen vrij en worden familie en vrienden bezocht. De hele dag wordt dorowot gegeten en omdat ze dat niet gewend zijn is bijna iedereen de volgende dag ziek. Die dag hebben ze dus ook altijd vrij… Sommigen gaan iets leuks doen met de familie. Zo ook wij. Vlakbij ons, naast de moskee, is een kartbaan. Een euro voor 6 rondjes, daar laat je het dus niet voor. We hebben genoten!

Woensdag arriveerde Harry in Addis, donderdag Hendrik met zoon. Harry had nog bezigheden in Addis, Geerten is met H&Zn naar Mekele in de provincie Tigray vertrokken. Daar is een agrarisch bedrijf van een Indier wat alles te koop heeft, o.a. machines. Misschien zit er voor ons iets bruikbaars tussen en hoeven we niet te importeren. Donderdag van 8 tot 8 in de auto gezeten, vrijdagmorgen 3 uur rondgekeken op dat bedrijf en daarna weer begonnen aan de terugreis. Zaterdag in Addis Harry opgepikt en ’s middags weer veilig terug in Debre Zeit. Een reis die qua uitzicht en omgeving de moeite waard is, vandaar ook per auto en niet per vliegtuig. Nu nog gaan onderhandelen met de eigenaar, want er zaten wel geschikte spullen tussen.

Vrijdagavond hebben we afscheid genomen van Tineke, de verloskundige die afgelopen 5 jaar kliniek Hidi heeft opgezet. Zij gaat weer terug naar Nederland. Misschien hebben jullie het artikel in RD gelezen afgelopen week. Ik ben blij dat haar werk voortgezet word door Els. Want het werk dat daar gebeurd voor zo’n 1000 vrouwen per jaar uit de rural areas is het mooiste wat ik tot nu toe heb gezien hier!

Zaterdagmiddag was er de eindpresentatie van een aantal HAS stagiaires uit Dronten. Zij hebben voor Genesis een handleiding gemaakt om lokale boeren te trainen/opleiding in het commercieel houden van kippen. Samen met Gideon heb ik hun presentatie en rondleiding bijgewoond. Goed stukje werk!

Gisteren hebben we de hele dag bijgepraat over de gang van zaken hier met Harry en Hendrik. Het is goed om weer even samen de neuzen bij elkaar te hebben. Face to face communiceren gaat toch wel wat handiger dan via de mail. Nu zijn ze op weg naar Asela om daar de grond van de Arabier te bekijken, morgen staat Ginchi op het programma. Donderdag waarschijnlijk een bezoek aan onze geliefde vrienden van het Oromia Bureau. Misschien dat er nu zoden aan de dijk gezet kunnen worden?

    

Een goed begin...

Vorige week sloot ik af met “een goed begin is het halve werk”. Nu ik deze blog begin te typen, moet ik weer aan die woorden denken. We hebben een begin gemaakt aan 2014. Jullie ook. Het allerbeste gewenst voor het jaar dat komen gaat!!

De meeting die afgelopen zondag zou plaatsvinden tussen gemeente en lokale boeren was om een vage reden niet doorgegaan. Verzet naar woensdag, nieuwjaarsdag voor ons. Geerten is dus woensdagmorgen vroeg naar Worka Kore vertrokken, het stuk grond waar het allemaal om gaat in Ginchi. Om een uur of 11 waren er zo’n 30 boeren, langzaam werd de groep groter. Er schijnen wel 300 boeren te zijn die nu gebruik maken van de grond in die vallei. Uiteindelijk waren er zo’n 70. Eerst kregen de voorzitter en een stuk of 5 oudsten het woord. Om beurten spreken ze woorden van wijsheid. Na iedere volzin humt de goegemeente instemmend. Een bijzondere ervaring. Na deze wijzen mogen de mensen van de gemeente en lokale overheid hun zegje doen. Ook Geerten legt uit waarom we hier gekomen zijn, wat voor soort bedrijf het wordt en hoe de boeren mee kunnen profiteren. Er komt een discussie op gang. Langzaamaan veranderd de sfeer. Van negatief naar neutraal. Of positief? Dat is nog moeilijk te zeggen. Maar er schijnt wat begrip te komen. Uiteindelijk is iedereen uitgepraat, het is inmiddels 16 uur. Er wordt een afspraak gemaakt dat een afvaardiging Alfa Farms zal gaan bezoeken om een idee te krijgen wat voor soort bedrijf het zal worden. Dan gaat een ieder zijns weegs.

Vrijdagmorgen ontvangen we een delegatie op Alfa Farms: het hoofd van de land office, het hoofd van het investment bureau, de voorzitter van de boerengroep en 2 oude wijzen. Het liefst gaan ze gelijk bij de melkkoeien kijken, maar eerst wat info over de afgelopen paar jaren. Daarna lopen we over de voergang langs de melkkoeien en het oudere jongvee. Tjonge tjonge, wat een beesten, en zovéél! Het rantsoen wordt besnuffeld, de details worden gevraagd. Daarna kijken bij de kalveren. Wat eten zij? En o, is dat melkpoeder? Om half één krijgen we lunch, enjerra. Ook ik eet dapper mee.. ik kan het toch niet  maken om bij Peter & Heleen aan te schuiven?! Beetje inburgering!!

Om één uur worden de koeien weer gemolken, 3 x daags melken ze. Dát willen de heren wel zien! Bovenin de melkstal kunnen ze door de ramen kijken hoe het automatische melken gaat. Wow, zovéél melk van één koe? En gaat dat door die slangen en buizen naar die tank? De oudste man heft z’n beide handen in de lucht... zoveel nieuws kan er bij hem haast niet in. Niet te geloven allemaal. “Ik geef al m’n grond als er bij ons ook zoiets komt!” Dat belooft wat..! Nu maar hopen dat ze zondag in de volgende vergadering een positief geluid laten horen! De gemeente wil dan namelijk gaan beslissen of wij met hun goedkeuring naar de provincie kunnen... We zijn heel benieuwd!