Eind in zicht?

Maandag t/m donderdag is Geerten in Ambo en Ginchi geweest. Hij zei toen hij hier wegging: “Ik kom niet eerder terug dan dat ik klaar ben daar!” Veelbelovende woorden! Maandag belde hij dat hij bleef slapen. “Morgenvroeg gaan we weer een keer het land opmeten.” De week daarvoor was dat namelijk niet nog een keer ter controle gedaan. De baas vroeg de jongen wat hij ging doen met die gps. Warka Kore opmeten. Hoezo? Voor die mensen van GrazelandFarm. No way, dat stuk grond is bestemd voor horticulture, niet voor dairy. “Wat?!” was onze reactie, “hebben we daarvoor een half jaar procedures gelopen bij jullie?” De grond bij Ginchi was in één zin weggevaagd. Maar na diverse telefoontjes naar andere mensen werden we gerustgesteld. Het is tóch voor dairy en jullie kunne doorgaan met de aanvraagprocedure. Zucht, gelukkig! Dinsdag dus opnieuw gemeten (zelfde 123 ha…), bleken er ook nog 3 partijen te zijn (o.a. de orthodoxe kerk) die óók recht op een stukje grond midden in dat gebied hebben. ’s Middags dus een belletje: “Ik blijf weer slapen..” Woensdag weer de grond opgemeten, nu mét een expert en de 11 ha van de andere instanties is aan de buitenrand opgemeten zodat zij daar hun plek krijgen. Nu blijkt er dan 128 ha over te blijven voor ons. Zát om mee te beginnen. Eindelijk de definitieve kaart in bezit. Nu nog begeleidende brieven voor Jan en Alleman in Ambo en Addis. En natuurlijk, de man die moet tekenen is er net vandaag niet… Weer een telefoontje dus. Donderdagmorgen de laatste dingen afgehandeld in Ambo en Ginchi, daarna naar Addis de consultant aan het werk zetten voor het milieurapport en toen eindelijk weer naar Debre Zeit.

Volgende stap is dus het milieurapport met definitieve kaart bij de zone (provincie) in Ambo brengen. Zij moeten dan hun beslissing nemen en ons daarvan berichten. Ervan uitgaande dat dit positief is, volgt daarna stap 3: de aanvraag ter goedkeuring bij het Oromia Bureau in Addis brengen. Als zij positief besloten hebben is er dan eindelijk sprake van leasegrond op onze naam. Maar reken gerust nog op een paar maanden..

Vrijdag mocht Geerten een dagje oppassen en gingen Aniek en ik naar het tweede deel van een creatieve workshop op Interlakes. De teachers van de onderbouw en van handvaardigheid werden bijgeschoold en ook Aniek en ik mochten (weer) meedoen.  Deze keer aan het werk geweest met driedimensionale objecten en boetseren met klei. Gek om te merken dat je zelf gelijk een ‘bouwpakket’ in gedachten krijgt bij het maken van een kubus of pyramide, terwijl je ziet dat de Ethiopiers niet weten hoe ze dat aan moeten pakken. Tja, wij deden dat al op de basisschool, zij doen het nu waarschijnlijk voor het eerst..

Regen en zegen

Het regent hier weer! Sinds eergisteren drijft er tot nu toe een flinke bui over aan het einde van de middag. De korte regentijd is aangebroken. In Addis dan, en over Ginchi en omstreken. Hier in Debre Zeit merken we er nog weinig van, maar het was te zien aan de plassen vanmorgen op de weg. Schijnt een week te duren, dan is het weer droog.

Dinsdag en woensdag zijn we in Ginchi geweest. Dat was te verwachten, want dinsdag zou het besluit door de gemeente in Ginchi genomen worden over onze landaanvraag in Worka Koré, het gebied (de kebele) waar het om gaat. Maandagavond en dinsdagmorgen vroeg is er over vergaderd en daarna werd Geerten gebeld. Of hij naar Ginchi wilde komen. “Hoe was de vergadering?” “Kom maar hierheen, dan kunnen we er over praten.” Oeps, wat betekend dat? Geen slechtnieuwsgesprek via de telefoon maar liever face to face? Want anders kun je toch op z’n minst zeggen dat het een goeie vergadering was?! Benieuwd en met wat spanning ging Geerten op weg naar Ginchi. Ik belde hem een paar uur later op. “En?” “De gemeente heeft een positief besluit genomen! Ik heb een brief bij me voor de Zone (provincie) in Ambo en daarbij notulen van de vergadering van vanmorgen en een begeleidend schrijven van de boerengemeenschap!” Wow! Dát was nog eens goed nieuws! Eindelijk een doorbraak in het wachten op een eerste beslissing!

Een paar uur later belde ik Geerten weer. Hij was nu bij de Zone in Ambo. “Het voelt als 3 stappen naar voren en nu weer 2 terug… De brief is niet compleet, er staat niet in dat er geen compensatie voor de boeren betaald moet worden omdat het overheidsgrond betreft. Hij moet dus aangepast worden. En er moet een definitieve kaart van de grond bij met de juiste oppervlakte. En ze moeten eerst een Environmental Impact Assesment hebben voordat ze kunnen beslissen.” Dat laatste is een rapport over de invloeden van ons bedrijf op de omgeving en het milieu. Onttrekken van voedingsstoffen aan de grond door gewassen enerzijds en meststoffen door dieren in de grond anderzijds, en meer van dat geneuzel. Ok! Inderdaad, weer vertraging. Maar het zijn gewoon dingen die bij de procedure horen, dus dat gaan we regelen. Gelijk de volgende dag terug met mensen van gemeente mét gps om de grond nogeens op te meten. We halen de voorzitter en wat boeren op en gaan naar het land. De boeren fungeren als getuigen dat het juiste gebied gemeten wordt. Foei, wat een lucht in de auto! Ik zit achterin opgepropt tussen 6 mannen en voorin naast Geerten zitten er nog 2. Raampjes liefst dicht, tocht houden ze hier niet van en doorluchten ook niet. Bij het land aangekomen ontstaat er een felle discussie. Het stuk grond wat hoger ligt en waar wij de compound met gebouwen willen maken is toch echt farmers land. Dat hoort er dus niet bij of er moet compensatie betaald worden. Maar eerder is ons verteld dat alles overheidsgrond is en dat de boeren die er nu iets verbouwen dat illegaal doen. Maar de voorzitter blijkt een taaie en geeft niet gauw op. Zijn mensen gaan voor alles! We komen er niet uit en uiteindelijk gaan we maar gewoon het land rond met de gps. Deels lopend, deels met de auto, maar de grenzen worden opnieuw bepaald. In eerste instantie was ons 187 ha beloofd, bij de vorige meting bleek het 142 ha te zijn. Nu komen we volgens de gps-apparatuur uit op 123 ha… rara, waar is de rest gebleven? Met de gps gaan we naar de provincie. Daar word het ingelezen in de computer terwijl wij lunchen. Na de lunch krijgen we een kaart te zien met in de legenda 142 ha. Iets klopt er niet… Als Geerten vraagt om het pc programma in te zien en aan te geven hoeveel ha het is blijkt er 142 ha in de legenda te staan, maar is het gemeten gebied in werkelijkheid 123 ha. Zucht. Waarom kunnen mensen niet gewoon eerlijk zijn? Gelukkig zijn/lijken de mensen bij de Zone wel eerlijk en krijgen de mannen van de gemeente flink op hun kop. Er wordt besloten dat de man van de Zone de volgende dag opnieuw gaat meten met zijn eigen apparatuur en dat duidelijk moet worden wie er bepaald welk gebied beschikbaar is. In principe heeft de Zone beslissingsbevoegdheid, maar de praktijk is weerbarstiger… Ondanks dat: tel je zegeningen één voor één, tel ze allen en vergeet er geen!

Wat die regen betreft… vanmiddag kwam ik met de auto uit Addis en zoals ik al zei drijven er aan het eind van de middag buien over. Ik zat middenin zo’n hoosbui en in no-time staat de weg dan vol water. Tel daar een golvend landschap bij op en je weet dat al het water naar het laagste punt stroomt. Het ging zo snel en zo hard dat op de ringroad zo’n laag punt vol water stond. Ik ging er dwars doorheen en het water kwam er bij m’n voeten weer uit! Help, gaat dat allemaal goed met een hete motor en andere onderdelen? Maar wat kan ik, gewoon doorrijden volgens mij, en hopen dat de bui snel overdrijft. Ruitenwissers wilden ook niet meewerken, die moest ik met m’n rechterhand omhoog houden om ze heen en weer te laten wissen. Ach, charmes van een oude auto zeker. Vervolgens was het nog een superdruk, de auto’s stonden ongelooflijk lang kop aan kont. Wat ik in anderhalf uur kon rijden, duurde nu tweeënhalf uur. En bijna moest ik nog stoppen voor de politie. Ik kreeg een sms van Geerten of alles goed ging omdat ik nog steeds niet thuis was. En nét terwijl ik die kijk wenkt er een politieagent aan de kant van de weg dat ik moet stoppen omdat er mensen over willen steken. Sorry, te laat gezien, ik kan niet meer stoppen en rijd door. Hij fluit en roept naar twee agenten 50 m verder dat ik zijn stopteken genegeerd heb en dat ze mij moeten laten stoppen. Nee he, niet dat ook nog! Ik heb m’n rijbewijs niet eens bij me… dom, maar het is niet anders. Ik wil niet aangehouden worden, want dan wordt het weet-ik-veel-hoe-laat… Maar gelukkig, de agent begrijpt hem niet snel genoeg en houd de auto achter mij aan… Pfoeh, op het nippertje! Volgende keer zorg ik dat ik m’n rijbewijs bij me heb en dat ik geen afleidende telefoon heb!